In 1721 mochten Joden zich formeel vestigen in Zwolle. Het is dus 301 jaar geleden dat Joden vestigingsrecht kregen in de hanzestad. De Joodse gemeente in Zwolle staat daar uitgebreid bij stil middels een jubileumfestival dat ruim een week duurt. De meeste activiteiten zijn concerten in de synagoge bij mij om de hoek, maar er zijn ook wandelingen, workshops en historische lezingen.
Om misverstanden te voorkomen: ik speel daar zelf (helaas) niet. Wel kun je me op 4 september met mijn muziektheatervoorstelling ‘liederen uit de joodse diaspora’ vinden op een festival in Dalfsen. Neemt niet weg dat het festivalprogramma er prachtig uitziet. Bezoek het festival!
Iedere voorstelling vraagt om een aankleding op maat. Het kost veel tijd om het uit te denken en daarna nog meer tijd om ze te vinden. Trouwens, een deel van de rekwisieten maak ik zelf.
Over de herkomst van de koffer uit Zij zagen Oorlog schreef ik eerder. Feitelijk was dat heel eenvoudig: ik wist direct welke koffer ik wilde hebben en waar die lag. Het was een kwestie van plannen om die hier in Nederland te krijgen. Dat ligt vaak anders met specifieke historische kleding of attributen die op maat gemaakt moeten worden.
Voor Liederen uit de Joodse Diaspora heb ik een hoed nodig. Niet zomaar een hoed, maar een “Juden Hut”. Het is een voorwerp met een beladen geschiedenis die terug gaat naar zo’n 1000 na Christus.
De specifieke vorm was niet altijd hetzelfde en ook de kleur wisselt. Wel helder is de basis van de vorm en geel is een veelgebruikte kleur.
Na lang zoeken constateerde ik dat ik de hoed het beste zelf kon maken. Ik gebruikte als basis een hoed van vilt en een paar lepels kurkuma. Flink roeren en daarna in vorm boetseren doet de rest.
Op 15 augustus herdenk ik de ruim 4 miljoen slachtoffers die vielen in Nederlands-Indië.
Maandag 15 augustus herdenkt Nederland op veel plekken het einde van de tweede wereldoorlog en de slachtoffers die vielen in Zuid-Oost Azië. Dan herdenken we 4.000.000 mensen die in de periode 1941-1945 in Nederlands-Indië omkwamen. Dat leest u goed: 4 miljoen. Een schril contrast met de 193.000 doden hier en waar we op 4 mei bij stilstaan. Maar na die 15e augustus was er in Nederlands-Indië geen vrijheid, want toen begon de Indonesische opstand en de koloniale oorlog. Nog meer geweld, nog meer slachtoffers … Een periode bepalend voor het huidige Nederland, want 1 op de vijf Nederlanders heeft een directe relatie met ‘De Oost’.
Toen ik in 1995 in Nederland terechtkwam, leerde ik voor het eerst over Nederlands-Indië, want dat werd ons in de USSR niet bijgebracht. Als buitenstaander, geboren in dat mega grote land met zijn tien tijdzones, vond ik fascinerend dat het kleine Nederland zo’n immens rijk aan de andere kant van de wereld kon opbouwen. In de Sovjet-Unie kregen ze nog geen doos bananen van A naar B, maar dat kleine Nederland haalde zeilschepen vol peper, nootmuskaat en thee van onder die andere zon naar hier. Wow.
Later leerde ik over de keerzijde van Nederlands-Indië. Het gedrag op de eilanden. Maar ook over de gedwongen verhuizing van (oa) de Indo’s, Molukkers en Papoea. En de weinig gastvrije ontvangst toen ze berooid hier van de boot stapten.
Ik weet hoeveel pijn er hier en daar nog zit. Verborgen emoties, opgekropte gevoelens. Ik snap dat, want ook ik heb tegen mijn zin mijn geboortestad moeten verlaten.
4 mei vind ik belangrijk en 15 augustus herdenk ik dus ook. De landelijke herdenking is in Den Haag, maar ik bezoek altijd een regionale herdenking. Doe dat ook! Hier vindt u een overzicht van alle regionale 15 augustus herdenkingen!
Op 4 September 2022 wordt in Dalfsen het festival ‘muziek in de tuin’ georganiseerd. Ik speel en zing daar liederen uit de Joodse diaspora. Je vindt me in de tuin van Annemarie en Frans: Oosterkampen 12, 7722 VT DALFSEN.
Toegang is gratis, maar vooraf reserveren is handig met oog op beschikbare zitplaatsen. Ik speel drie keer en aanmelden kan via onderstaande links.
Voor aanmelding moet u inloggen met een e-mailadres en dat wijst zich vanzelf. De informatie wordt uitsluitend gebruikt om u op de hoogte te houden van het optreden: wijzigingen, weersinformatie, etc.
Ik was een uur live te gast in NTR KUNSTSTOF op NPO Radio 1. Frénk van der Linden sprak met me over mijn identiteit en afkomst, en de invloed daarvan op mijn theaterwerk. Luister het gesprek terug in de podcast die NPO ervan maakte.
Op 10 September 2022 speel ik in de regio Wijk bij Duurstede tweemaal mijn volledige theatershow ‘Zij zagen Oorlog’. Dat doe ik op het theaterfestival Toeren bij de Boeren.
Toeren bij de Boeren is een nieuw theaterfestival waar je dankzij sponsors gratis van tientallen theatervoorstellingen kunt genieten. Alle gezelschappen spelen in boerenschuren.
Het theaterseizoen 2021-2022 zit er op! Wat een jaar! Het begon met een halve lockdown, waardoor ik veel tijd voor internet-streams doorbracht. Maar vanaf januari 2022 mocht ik weer naar jullie toe en ik vond het geweldig. En jullie ook, want de recensies waren grandioos. Formeel heb ik vakantie … of toch niet?
Bezoekers over actrice Ksenia
Zij zagen Oorlog
We speelde een hele theatertournee voor Oekraïense weeskinderen. De start van de tour viel samen met de Russische inval in mijn geboorteland Oekraïne en was daarom erg aangrijpend voor mij, maar ook voor jullie. In totaal haalden we meer dan 10.000 euro op, een grandioos resultaat!
Oscar en Oma Rozerood
Oscar en Oma Rozerood in minder dan 1 minuut.
in juni begon mijn nieuwe tweejarige theatertournee Oscar en Oma Rozerood. Ik speelde de voorstelling, inclusief try outs dit jaar 8 keer. Wederom zijn de reacties van het publiek geweldig en recensenten van HIS en de Theaterkrant zijn positief over theaterstuk Oscar en Oma Rozerood.
Ksenia in de Media
Het was een enerverend jaar voor me, omdat ik ook veel media-optredens had. Regionale en landelijke media bezochten voorstellingen en ik was diverse keren in talkshows op radio en TV. Als je iets terug wilt kijken, dan is dit een bloemlezing:
Helemaal met de benen omhoog ga ik deze zomer overigens niet. Ik ben bezig met mijn voorstelling die vanaf najaar 2024 in theaters te zien is. En zal de komende tijd ook hier veel van me laten horen en zien.
Begin september speel ik Zij zagen Oorlog op een aantal festivals. Ook zing ik liederen uit de Joodse diaspora op festivals en evenementen, ook in Israël. Vanaf 22 september ben ik terug in het theater met Oscar en Oma Rozerood.
De kleine veelzijdige soliste Marasanova weet je met haar even veelzijdige olievat twee uur lang te boeien en te ontroeren, aldus recensente Rosalie Fleuren in De Theaterkant. Recensent Martin van der Hooft bezocht eerder dit jaar Zij zagen Oorlog en reisde voor de eerste Oscar en Oma Rozerood naar Amsterdam: “Marasanova liet haar publiek nog maar eens zien dat ze een fantastische actrice is, iemand die in staat is om je binnen één tel om te laten slaan van een traan naar een glim- of zelfs een schaterlach.”
Donderdag 9 juni speelde ik in Amsterdam mijn theatervoorstelling Oscar en Oma Rozerood voor publiek. Ik had eerder wel een aantal besloten try-outs gespeeld voor familie, vakmensen en vrienden. Maar de eerste openbare voorstelling is toch altijd extra bijzonder.
Met gezonde spanning liep ik naar de bar waar een groot aantal bezoekers nog stond na te praten. Veel kwamen uit de stad, maar er waren ook toeschouwers uit Apeldoorn, Beekbergen, Lelystad, Utrecht, Almere en de Betuwe. Ik sprak uitgebreid met een aantal van hen. Mensen waren geraakt door het verhaal en de voorstelling. Ze noemden de theatervoorstelling ’grappig’, ‘verrassend’ en ‘ontroerend’.
Ook de volgende dag bleven de reacties binnenkomen. Mensen hadden er een nachtje over geslapen en waren er nog vol van. Ieder mailtje of app-je voelde als een warme douche en deelde ik met het hele team zoals Regisseur Paul Dekker, de crew van de techniek en de productie.
Theaterkrant
Rosalie Fleuren bewees met haar recensie in De Theaterkrant dat compact, spitsvondig en elegant formuleren niet is voorbehouden aan Eric-Emmanuel Schmitt, de schrijver van de novelle Oscar en Oma Rozerood waar ik mijn theaterstuk op baseerde. Ze noemt me een Peter Pan en complimenteert mijn talentvolle olievat. Het bracht een grote glimlach op mijn gezicht.
Hier in Salland
Martin van der Hooft zoekt in alles het menselijk aspect. Mijn vorige voorstelling Zij zagen Oorlog raakte hem diep en dat was reden voor hem om in zijn overvolle agenda tijd te maken voor ruim twee uur theater in Amsterdam. Hij kwam letterlijk tussen twee shows door kijken, want toen wij stonden na te borrelen was hij aan de andere kant van de binnenstad alweer druk met DJ Hans Stroeve.
Ondanks dat de spanning van de eerste keer nu weg is, wordt het plezier er bij mij niet minder om. “Bekijk iedere dag alsof het de eerste keer is”, zo concludeert Oscar in mijn theatervoorstelling. Beter kan hij mijn levensmotto niet typeren.
Oscar en Oma Rozerood is een filosofisch sprookje over leven en liefhebben.
Bij toeval kwam jaren geleden de novelle ‘Oscar en Oma Rozerood’ op mijn pad. Via vaak hilarische avonturen proeft Oscar aan alle aspecten van het leven. Met de scherpte voor detail, kenmerkend voor jonge mensen, analyseert hij alles dat gebeurt. Iedereen wordt geboren en iedereen gaat dood. Daartussen zit dat wonderlijk fenomeen dat we kennen als Het Leven. De oprechte speurtocht van de tienjarige Oscar naar het geheim van het leven en liefhebben greep me direct.
Het is Oma Rozerood die de verbitterde en gefrustreerde Oscar het advies geeft om een brief aan god te schrijven. Oscar heeft dat nog nooit gedaan. Hij heeft bovendien een hekel aan schrijven. Toch zet hij zich daartoe. En uiteindelijk worden er 14 brieven geschreven.
Die brieven geven een inzicht in wat er leeft in Oscar. Ze zijn vaak grappig en beschouwend. Maar ook aangrijpend en confronterend. Iedere fase van het leven komt voorbij. Oma Rozerood ontpopt zich als de ideale krabpaal, met een prachtige vaak filosofische beschouwing elke gebeurtenis. Oscar en Oma Rozerood is een prachtig sprookje. Hartverwarmend en hartverscheurend tegelijkertijd.
Ik verwerkte de novelle tot een theatervoorstelling van ruim twee uur. Inclusief pauze duurt het zo’n 135 minuten. Het is een solovoorstelling, dus elk personage speel ik zelf.
Vandaag overleed ome Nico. Hij was altijd vrolijk en altijd gezellig. Eindeloos tijd had hij om mijn kleine meid iets uit te leggen of voor te doen. 65 jaar werd hij. Hij had maar 14 maanden ALS.
ALS is een ziekte in de zenuwcellen die de spieren aansturen. De exacte oorzaak is niet bekend. De motorische zenuwcellen sterven af en daardoor vallen spieren één voor één uit.
In Nederland krijgen 500 mensen per jaar ALS en er gaan er jaarlijks ook 500 dood. Deze groep is te klein voor de industrie om daar commercieel voordeel uit te halen. Financiering moet daarom uit particuliere hoek komen.
