In Windesheim kreeg ik complimenten omdat mijn voorstelling zo dicht bij het boek blijft. En dan gaat het niet om de teksten of het verhaal, maar om de intimiteit en de intensiteit. Ik vind het juist de uitdaging om het gevoel dat een boek me geeft over te brengen op toneel. 

Maker ‘All quiet’ heeft boek niet aangeraakt

Dat het ook anders kan bewijst de maker van de remake van ‘All Quiet on the Western Front’, de door Netflix zo gehypte oorlogsfilm. Het is een ware spektakelproductie geworden, maar ik vraag me af of de maker ‘im Westen nichts Neues’, het boek van Erich Maria Remarque, wel gelezen heeft. De meeste essentiële passages komen in de film niet voor en ook het einde wordt ‘alternatief’ ingevuld. Als je de hoofdrolspelers in de film een andere naam geeft, dan gaat geen kenner de beroemde titel op het product plakken.

Rechten titel gekocht voor marketing

Er kunnen best verklaringen zijn voor bepaalde keuzes, maar die komen in de film niet naar voren. Nieuw bedachte verhaallijnen blijven hangen in het niets of leiden af van het originele anti-oorlogsthema. Ik vind dat gek. Je koopt de rechten om de roman en titel te gebruiken en vervolgens schrap je 85%. Het lijkt er bijna op dat de maker een bepaald idee had bij de Eerste Wereldoorlog en dat graag wilde vertellen, maar het om marketingredenen beter vond om er een bekende titel bij te betrekken. 

Wij kochten indertijd juist de rechten op Oscar en Oma Rozerood om de essentie van het verhaal te brengen. En we wilden maar wat graag gebruik maken van de prachtige warme teksten van Eric-Emmanuel Schmitt. 

“Ik vind je mooi, zoals je bent,” zegt Oscar op een gegeven moment tegen zijn grote liefde in ‘Oscar en Oma Rozerood’. Dat geldt ook voor de novelle, en ook voor de roman ‘im Westen nichts Neues’. De boeken zijn met zoveel zorg geschreven. Daar moet je geen karakters of verhaallijnen bij willen bedenken (of weglaten).