Net als iedere werkende moeder moet ik nogal wat verantwoordelijkheden met elkaar combineren. Dat viel initieel niet mee, maar door de jaren heen heb ik geleerd dat er in een ritme altijd een soort proces ontstaat, met tijd voor elkaar en tijd voor werk. Daarbij heb ik het geluk dat mijn dochter me graag helpt bij een deel van mijn werk: mijn teksten en de techniek, waaronder de audio zoals in de clip.

Doorgaans hanteer ik een tijdsplanning waarbij ik (heel) vroeg op sta om dan dingen te doen die ik alleen moet doen. Zaken die we samen kunnen doen plan ik in, zodat we daar echt ruim de tijd voor hebben. 

We spreken en schrijven beide vloeiend Nederlands, maar onderlinge communicatie geschiedt vaak in het Russisch, omdat we dat vanaf haar geboorte zo hebben gedaan. Mijn dochter spreekt Nederlands met haar vader en Nederlandse familie en Russisch met mij en haar Russische familie. De specifieke termen die betrekking hebben op teksten uit mijn stukken of onderdelen daarvan gaan vanzelfsprekend in het Nederlands. Voor vakjargon gebruiken we algemene Engelstalige theatertermen, waardoor een overleg dan snel een bont geheel van talen wordt. 

Ieder moment dat je met elkaar hebt is zo een klein feestje. Ik geniet daar echt intens van.