Lege theaters, geen voorstellingen. Als artiest wacht en oefen ik dagelijks 3 tot 4 uur voor het moment dat het wel weer mag. 

Ik voel me als een hoogzwangere vrouw die niet mag baren. Een sporter die na de warming up naar huis moet. Als een mens die zijn adem moet inhouden. Alsof iets of iemand de wereld op Pauze heeft gezet.

Ondanks de situatie oefen ik dagelijks vele uren mijn stem en lichaam. Dit traject is niet heldhaftiger dan dat van een kroegbaas die niet open mag, maar wel dagelijks bezig moet zijn met het onderhouden van zijn of haar café, of dat van een museum waar ze de collectie afstoffen zonder dat ze weten wanneer er weer bezoekers komen. We voelen elkaars uitdaging. 

Ik ervaar deze uitzichtloze situatie als een uitnodiging om mijn artistieke ziel te ontdekken. Daarom werk ik iedere dag aan mijn creativiteit, focus en voorstellingsvermogen. 

Natuurlijk had ik daarnaast ook graag voor een volle zaal gestaan. Om de kwaliteit van ‘Zij zagen Oorlog’ hoog – en het ritme er in te houden, speel ik daarom vier tot vijf keer per maand de gehele voorstelling live voor een lege zaal en een video-stream. 

Vandaag is zo’n dag.