We gingen even een busje kopen, omdat we steeds meer spullen mee moeten nemen voor de theatervoorstelling Oscar en Oma Rozerood. Althans, ‘even’ was het idee. Want hoe complex kan het zijn? We hebben geen exotisch ding nodig en marktplaats staat vol met auto’s op zoek naar een nieuwe functie. En met ‘busje komt zo’ in ons hoofd begon een onwerkelijke speurtocht door wat een hele dubieuze branche blijkt te zijn.

Er werkt veel schorremorrie in de autobranche

In het proces heb ik ontmoette ik tig autoverkopers en de meesten maakten geen integere indruk. Integendeel zelfs, want ook bij dealers van gerenommeerde merken lopen toch veel zwendelaars rond.

In de meeste gevallen belde ik vooraf over een specifieke auto en kreeg ik telefonisch alle informatie. Als ik hem dan liet reserveren en ik max 2 uur later ter plaatse was voor een proefrit, dan bleek de bus vaak “echt net verkocht” en werd me vervolgens iets aangeboden dat ze ‘bij toeval’ net binnen hadden gekregen en dat er op leek (als in: 4 wielen en een stuur).

In een aantal gevallen belde ik met grote dealers die meerdere vestigingen hadden en dan maakte ik via een receptie een afspraak om bij een locatie om de hoek een specifieke auto te bekijken. Eenmaal bij die vestiging aangekomen bleek dat ze daar geen idee hadden waar ik voor kwam of wat ik precies zocht. De receptie had dus maar wat gelogen over auto’s, beschikbaarheid en locatie.

Vaak boeide het de verkoper ook niet hoe ik bij zijn vestiging was gekomen, maar ging hij (altijd een hij) direct met mij achter zijn computer zitten om op zijn website te zoeken naar iets dat mij paste. Alsof ik zelf niet op internet kan zoeken naar een auto.

Mijn neef Lucas hield de moed erin

Na een week of drie speuren en talloze bezoeken was ik het vertrouwen in de auto-branche redelijk kwijt. Dankzij het optimisme van mijn neef bleef ik doorzoeken.

Uiteindelijk vond ik bij Nijmegen een keurige witte Vito. Aangezien het niet het merk/model is dat ik primair zocht, checkte ik bij een een vriendin wat ik ervan moest vinden. Zij heeft poffertjesimperium JoJo Poffertjes met marktkramen, een aantal historische foodtrucks voor bedrijfsevenementen en diverse Vito’s voor het beulwerk. Na een positieve reactie ging ik op bezoek bij de auto-dealer die de bus in de verkoop had.

De Vito stond niet in de showroom, want daar was alleen plek voor een partij keurige (hele dure) personenwagens met weinig kilometers. De bus stond achter, op een veldje, want de Koerdische eigenaar (uit Irak, 2e generatie) reed er zelf in. Prachtige auto, keurig voor elkaar. Testrit was goed. Ik mocht hem op kosten van de verkoper overal laten keuren en de bus zelfs een paar dagen meenemen. Uiteindelijk waren we het snel eens over de bus en de kosten, maar wel op voorwaarde dat die sportvelgen zouden worden vervangen door stalen velgen die ik wat praktischer vind.

We hebben dus een bus! Nu nog van binnen verbouwen, maar dat zijn een paar balkjes en haken, dus dat komt zeker goed.