Bij toeval kwam jaren geleden de novelle ‘Oscar en Oma Rozerood’ op mijn pad. Via vaak hilarische avonturen proeft Oscar aan alle aspecten van het leven. Met de scherpte voor detail, kenmerkend voor jonge mensen, analyseert hij alles dat gebeurt. Iedereen wordt geboren en iedereen gaat dood. Daartussen zit dat wonderlijk fenomeen dat we kennen als Het Leven. De oprechte speurtocht van de tienjarige Oscar naar het geheim van het leven en liefhebben greep me direct.

Het is Oma Rozerood die de verbitterde en gefrustreerde Oscar het advies geeft om een brief aan god te schrijven. Oscar heeft dat nog nooit gedaan. Hij heeft bovendien een hekel aan schrijven. Toch zet hij zich daartoe. En uiteindelijk worden er 14 brieven geschreven.

Die brieven geven een inzicht in wat er leeft in Oscar. Ze zijn vaak grappig en beschouwend. Maar ook aangrijpend en confronterend. Iedere fase van het leven komt voorbij. Oma Rozerood ontpopt zich als de ideale krabpaal, met een prachtige vaak filosofische beschouwing elke gebeurtenis. Oscar en Oma Rozerood is een prachtig sprookje. Hartverwarmend en hartverscheurend tegelijkertijd.

Ik verwerkte de novelle tot een theatervoorstelling van ruim twee uur. Inclusief pauze duurt het zo’n 135 minuten. Het is een solovoorstelling, dus elk personage speel ik zelf.