Maandag 15 augustus herdenkt Nederland op veel plekken het einde van de tweede wereldoorlog en de slachtoffers die vielen in Zuid-Oost Azië. Dan herdenken we 4.000.000 mensen die in de periode 1941-1945 in Nederlands-Indië omkwamen. Dat leest u goed: 4 miljoen. Een schril contrast met de 193.000 doden hier en waar we op 4 mei bij stilstaan. Maar na die 15e augustus was er in Nederlands-Indië geen vrijheid, want toen begon de Indonesische opstand en de koloniale oorlog. Nog meer geweld, nog meer slachtoffers … Een periode bepalend voor het huidige Nederland, want 1 op de vijf Nederlanders heeft een directe relatie met ‘De Oost’.

Toen ik in 1995 in Nederland terechtkwam, leerde ik voor het eerst over Nederlands-Indië, want dat werd ons in de USSR niet bijgebracht. Als buitenstaander, geboren in dat mega grote land met zijn tien tijdzones, vond ik fascinerend dat het kleine Nederland zo’n immens rijk aan de andere kant van de wereld kon opbouwen. In de Sovjet-Unie kregen ze nog geen doos bananen van A naar B, maar dat kleine Nederland haalde zeilschepen vol peper, nootmuskaat en thee van onder die andere zon naar hier. Wow.

Later leerde ik over de keerzijde van Nederlands-Indië. Het gedrag op de eilanden. Maar ook over de gedwongen verhuizing van (oa) de Indo’s, Molukkers en Papoea. En de weinig gastvrije ontvangst toen ze berooid hier van de boot stapten.

Ik weet hoeveel pijn er hier en daar nog zit. Verborgen emoties, opgekropte gevoelens. Ik snap dat, want ook ik heb tegen mijn zin mijn geboortestad moeten verlaten.

4 mei vind ik belangrijk en 15 augustus herdenk ik dus ook. De landelijke herdenking is in Den Haag, maar ik bezoek altijd een regionale herdenking. Doe dat ook! Hier vindt u een overzicht van alle regionale 15 augustus herdenkingen!