In 2020 maakte ik met regisseur Paul Dekker het toneelstuk ‘Zij zagen Oorlog’. Het gaat over zes mensen die twee dingen met elkaar gemeen hebben: ze moeten een keuze maken en hebben goede bedoelingen. Met hart en ziel voor Oekraïne speel ik nu mijn visie op vrede en vrijheid.

Na het maken moet je de voorstelling promoten, want ik wil er publiek bij hebben. Ik wil van ze horen of ze het dilemma net zo beleven als ik.

Toen we in 2020 met de promotie begonnen, ging het land voor twee jaar op slot. Ik speelde de voorstelling wel 24 keer live voor een internet-stream, maar dat is toch anders als live in een volle zaal. Nu mag ik eindelijk weer naar de mensen toe!

Voor 2022 plande ik daarom een toer langs bevrijdingsdagen en vrijheidsherdenkingen. Ik wilde het pad van de bevrijder volgen. De Polen die delen van Nederland bevrijd hebben. De Fransen, Amerikanen en Belgen. En de Canadezen en de Britten. Ooit had Nederland ook veel buitenlandse hulp nodig om weer vrij te worden.

Een vuist van vuur daalde neer op mijn jeugd

Midden in de voorbereiding viel Rusland mijn geboorteland aan. Ik zag raketten vallen straten en het plein waar ik met mijn oma een ijsje haalde. En waar ik mijn eerste optredens voor publiek had. Waar ik met mijn tante naar de markt liep. Een vuist van vuur daalde neer op mijn jeugdherinneringen. Dat deed ontzettend veel pijn en ik was ruim een week totaal van slag.

Maar de plicht riep, want er stond een optreden in Venlo in de agenda. Ik dwong me om te repeteren. En besloot alle opbrengsten van de hele toernee te doneren aan projecten voor Oekraïense weeskinderen en vrije Russischtalige media.

Om die opbrengst zo hoog mogelijk te maken folder ik. Dat doe ik met hart en ziel en daar krijg ik gelukkig hulp bij.

Zij zagen Oorlog was voor mij al intens, maar krijgt nu een dubbele lading. Het spel komt uit mijn haarvaten, want ik ben lang weg uit Oekraïne, maar Oekraïne gaat nooit weg uit mij. Dat gevoel van onrecht leeft niet alleen bij mij, maar gelukkig ook bij de bezoekers.