Jaren geleden besloot ik de meerjarige Meisner opleiding in ‘s-Hertogenbosch te volgen. In de theaterschool ontmoette ik Merel, die net als ik in Zwolle woonde. Jarenlang reisden we met elkaar naar Den Bosch.

Tijdens de lange treinreizen heen bereiden we ons huiswerk voor en oefenden we met elkaar in de volle trein, wat soms voor de hilariteiten zorgde. Ook evalueerden we de lessen en hielden we elkaar wakker want je was nooit voor 00:30 terug. Het was een ontzettend intensieve tijd die ik echter voor geen goud had willen missen.

Sterker nog, als ik iets opnieuw zou mogen doen, dan is dat het eerste jaar Meisner voor de allereerste keer. Het moment dat je realiseert dat je verbeelding grenzeloos is en dat je op je eigen gevoel mag en moet vertrouwen.

Merel verhuisde naar Amsterdam om te werken aan haar zang- en acteercarrière. Ik maakte vanuit Zwolle en ‘s-Hertogenbosch mijn theaterprogramma’s. Via de socials hielden we contact, maar je weet hoe dat gaat.

In Leerdam zat ze tijdens de voorstelling plots in de zaal. Het was heerlijk om elkaar weer te zien.